Η φωτογραφία είναι μια τέχνη που εξασκείται εδώ και περίπου 180 χρόνια και στην εποχή μας, έχει μπει για τα καλά σε πολλούς τομείς της ζωής του ανθρώπου. Από τη δημοσιογραφία μέχρι τη μόδα ή τη διαφήμιση και από την τεκμηρίωση σε κλάδους της επιστήμης μέχρι τα γενέθλια με φίλους ή τις διακοπές, παντού, όπου και αν κοιτάξει σήμερα κανείς, θα δει ότι όλα είναι «φωτογραφία».
Η φωτογραφία είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο αναπαράστασης του φυσικού μας κόσμου, τουλάχιστον στο οπτικό επίπεδο. Μπορεί να αναπαραστήσει πιστά αυτό που φαίνεται πως υπάρχει, μπορεί όμως και να το διαφοροποιήσει εντελώς, δείχνοντας ακόμη και κάτι εξωπραγματικό. Ο φωτογράφος είναι «φορτισμένος» με ένα είδος ηθικής όταν τραβά μια φωτογραφία, είναι στο χέρι του το τι ακριβώς θα δείξει στον θεατή και τι θα αποκρύψει..
Τα εργαλεία του φωτογράφου, αποτελούν η φωτογραφική του μηχανή και το φως. Αυτά τα δύο στοιχεία, η «διαχείριση» του φωτός με τη μηχανή και η σύνθεση, αποτελούν σχεδόν όλη την ουσία στη φωτογραφία.
Η εξάσκηση της φωτογραφίας μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο για την προσωπική εξέλιξη του φωτογράφου. Μέσα από την παρατήρηση, την υπομονή, την καταγραφή και αξιολόγηση των στοιχείων που εισπράττει φωτογραφίζοντας, μπορεί να εξελίσσεται ως άνθρωπος, να αλλάζει πεποιθήσεις, να «βλέπει» τα πράγματα και από διαφορετικές οπτικές, έχοντας έτσι και εναλλακτικές δυνατότητες σε μια κατάσταση.
Ο φωτογράφος θα πρέπει με την μηχανή ανά χείρας να μεταμορφώνεται από κάποιον που απλώς κοιτά, σε κάποιον που παρατηρεί και καταγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καθιστώντας έτσι τον εαυτό του, χρονογράφο. Οτιδήποτε φωτογραφίζουμε είναι κατά κάποιο τρόπο καταγραφή της ιστορίας, και έχουμε ένα είδος «ευθύνης» απέναντι στον θεατή που αργότερα θα κοιτά τις εικόνες μας.